Heb je vragen?
Aanvullend advies? Geen probleem! Vraag het ons team van experten. We horen graag van je.
De afgelopen decennia is er toenemende bezorgdheid over de verminderende voedingswaarde van groenten en fruit. In een aantal wetenschappelijke studies is vastgesteld dat de hoeveelheid essentiële voedingsstoffen, zoals vitaminen en mineralen, in deze voedingsmiddelen aanzienlijk is afgenomen.*
Uitputting van voedingsstoffen in de bodem, milieuvervuiling en moderne landbouwpraktijken zijn voornamelijk verantwoordelijk voor deze afname van de voedingswaarde, waarbij de nadruk ligt op opbrengst ten koste van de voedingskwaliteit van gewassen.
*[1] Mayer, A.-M. (1997). Historical changes in the mineral content of fruits and vegetables. British Food Journal, 99(6), 207-211.
[2] Davis, D. R., Epp, M. D., & Riordan, H. D. (2004). Changes in USDA food composition data for 43 garden crops, 1950 to 1999. Journal of the American College of Nutrition, 23(6), 669-682.
[3] Bhardwaj, R. L., Parashar, A., Parewa, H. P., & Vyas, L. (2024). An alarming decline in the nutritional quality of foods: the biggest challenge for future generations' health. Foods, 13(3), 877.
De bodem is essentieel om planten te voorzien van de voedingsstoffen die ze nodig hebben. Overmatig gebruik van kunstmest en pesticiden en intensieve landbouwmethoden hebben echter geleid tot een aanzienlijke afname van de vruchtbaarheid van de bodem.
Dit zorgt tot een verminderde opname van voedingsstoffen door planten, wat een direct effect heeft op hun voedingswaarde. Daarnaast heeft luchtvervuiling ook een negatieve invloed op de voedingskwaliteit van voedsel doordat het de natuurlijke hulpbronnen vervuilt die essentieel zijn voor een gezonde groei van gewassen.
Inzicht in deze achteruitgang is van belang voor de volksgezondheid. De gevolgen van de achteruitgang van de voedingskwaliteit van groenten en fruit zijn aanzienlijk voor het algemene welzijn van de bevolking, omdat het risico op voedingstekorten en ziekten als gevolg van de consumptie toeneemt. Als antwoord op dit probleem wordt het steeds belangrijker om onze voeding aan te vullen met voedingssupplementen.
Drie recente onderzoeken geven een fascinerend inzicht in de evolutie van het mineraalgehalte van onze verse producten, de verschillen tussen conventionele en biologische landbouw en de gevolgen voor ons welzijn. In deze blogpost kijken we naar deze onderzoeken om een beter inzicht te krijgen in hoe onze voeding in de loop der tijd is veranderd en wat dit betekent voor ons welzijn.
Een studie van trends in het verleden in de mineralenconcentratie van groenten en fruit onthult een zorgwekkende vermindering in de voedingswaarde. Volgens Mayer (1997) [1] is het gehalte aan mineralen in groenten en fruit in de tweede helft van de 20e eeuw aanzienlijk gedaald. Dit zijn onder andere belangrijke mineralen zoals calcium, magnesium en ijzer, die een belangrijke rol spelen in een gezonde, evenwichtige voeding.
Uit onderzoek van het USDA (United States Department of Agriculture) is ook gebleken dat groentegewassen in de loop der tijd voedingsstoffen verliezen. Volgens Davis et al. (2004) [2] toont informatie verzameld over 43 groentegewassen tussen 1950 en 1999 een significante afname in het gehalte van bepaalde belangrijke voedingsstoffen.
Verschillende factoren zijn verantwoordelijk voor dit verlies aan voedingsstoffen, zoals uitputting van de bodem, het gebruik van planten met een hoge opbrengst en veranderingen in landbouwmethoden.
In de loop van de afgelopen decennia zijn de landbouwmethoden aanzienlijk veranderd, wat een directe invloed heeft op de voedingskwaliteit van gewassen.
Sinds de opkomst van de industriële landbouw zijn er methoden ingevoerd om de opbrengst van gewassen te optimaliseren, vaak ten koste van de voedingskwaliteit. Intensief gebruik van pesticiden en kunstmest heeft de natuurlijke balans van de bodem veranderd, waardoor deze minder goed in staat is om essentiële voedingsstoffen aan planten te leveren.
De voedingskwaliteit van planten wordt beïnvloed door de gezondheid van de bodem. Het gebruik van moderne landbouwtechnieken, zoals intensief ploegen en monocultuur, heeft geleid tot bodemerosie en een afname van het organisch materiaal. De achteruitgang van de bodem leidt tot een verminderde beschikbaarheid van voedingsstoffen voor planten, wat een invloed heeft op hun algemene voedingskwaliteit.
Een analyse van deze ontwikkelingen in het verleden toont aan hoe belangrijk het is om onze huidige landbouwmethoden te herzien om de nutritionele duurzaamheid van ons voedsel te garanderen.
Een gezonde bodem is essentieel voor de productie van planten die rijk zijn aan voedingsstoffen. Gezonde bodemecosystemen voorzien planten van de voedingsstoffen die ze nodig hebben om te groeien en voedzaam voedsel te produceren. Volgens Bhardwajet al (2024) [3] zijn er verschillende elementen die leiden tot bodemverslechtering, waardoor de voedingskwaliteit van gewassen in gevaar komt:
Intensieve landbouwpraktijken verhogen de bodemerosie, wat resulteert in het verlies van voedingsrijke bovengrond. Bodems verliezen hun vermogen om een gezonde plantengroei te ondersteunen, waardoor de voedingswaarde van gewassen afneemt.
Chemische meststoffen die veel en overmatig gebruikt worden in de hedendaagse landbouw hebben schadelijke gevolgen voor de gezondheid van de bodem. De aanwezige chemische stoffen kunnen het natuurlijke evenwicht van voedingsstoffen in de bodem verstoren, waardoor er minder essentiële elementen beschikbaar zijn voor planten. Dit kan leiden tot gewassen die arm zijn aan voedingsstoffen.
Historisch onderzoek heeft ook de afname van mineralen in groenten en fruit aangetoond. Mayer (1997) [1] geeft specifieke illustraties van deze afname:
Het magnesium- en calciumgehalte in groenten en fruit is de afgelopen decennia aanzienlijk gedaald. De aanwezigheid van deze mineralen in onze voeding is van belang voor de gezondheid van de mens en de vermindering ervan kan schadelijke gevolgen hebben voor ons algehele welzijn.
Er zijn aanzienlijke voedingsverliezen waargenomen in bepaalde soorten fruit en groenten, wat de invloed van bodemaantasting en moderne landbouwmethoden op hun kwaliteit benadrukt. Er is bijvoorbeeld een aanzienlijke daling van de calciumconcentratie in verschillende bladgroenten, wat de algemene trend naar een afname van de voedingskwaliteit van verse producten weerspiegelt.
Deze illustraties benadrukken het belang van het behoud van een gezonde bodem om ervoor te zorgen dat het voedsel dat we eten zo voedzaam mogelijk is.
Pesticiden en synthetische meststoffen worden veel gebruikt in de moderne landbouw, wat een aanzienlijk effect heeft op de voedingskwaliteit van planten. Volgens Bhardwaj en collega's (2024) [3] veranderen deze chemische stoffen het vermogen van planten om voedingsstoffen op te nemen, waardoor hun voedingswaarde in gevaar komt.
Ondanks hun effectiviteit bij het verhogen van gewasopbrengsten, hebben pesticiden en synthetische meststoffen schadelijke effecten op het vermogen van planten om essentiële voedingsstoffen uit de bodem op te nemen. Het natuurlijke evenwicht van de bodem kan door chemicaliën worden verstoord, waardoor mineralen zoals calcium, magnesium en ijzer minder beschikbaar zijn.
Om gewasopbrengsten te optimaliseren, passen boeren vaak methoden toe die meer nadruk leggen op kwantiteit dan op kwaliteit. Gewasvariëteiten met een hoge opbrengst geven niet altijd prioriteit aan de concentratie van voedingsstoffen, wat kan leiden tot een vermindering van de voedingsdichtheid van voedsel.
Pesticiden en meststoffen hebben ook een aanzienlijke impact op het milieu van het wereldwijde ecosysteem, wat leidt tot een verminderde plantenvoeding.
Chemische stoffen die gebruikt worden in de landbouw kunnen in rivieren en bodems terechtkomen en vervuiling veroorzaken met schadelijke gevolgen voor flora en fauna. Het ecosysteem wordt vernietigd door deze vervuiling, die een impact heeft op de gezondheid van de bodem en bijgevolg op de plantenvoeding.
De impact van landbouwpraktijken die het milieu aantasten op de voedselketen is aanzienlijk. Het gebrek aan voedingsstoffen in de bodem leidt tot de productie van minder voedzame planten, wat een direct effect heeft op de kwaliteit van het voedsel dat mensen en dieren eten.
De afgelopen decennia is de concentratie van essentiële voedingsstoffen in verschillende soorten fruit en groenten aanzienlijk gedaald. Het werk van Davis et al. (2004) [2] belicht deze trend. De afname van vitamine C en ijzer in bepaalde producten is een van de meest opvallende voorbeelden.
Het gehalte aan vitamine C in veel groenten, zoals paprika's en tomaten, is aanzienlijk gedaald. Uit onderzoek van Davis et al (2004) [2] bleek bijvoorbeeld dat de vitamine C-concentratie in bepaalde groenten met 30% tot 50% was gedaald ten opzichte van de niveaus die in de jaren 1950 werden waargenomen.
Op dezelfde manier is de aanwezigheid van ijzer, een mineraal dat heel belangrijk is voor de menselijke gezondheid, afgenomen in groenten zoals spinazie en groene bonen. Afhankelijk van het onderzoek is de hoeveelheid ijzer in deze voedingsmiddelen met 10% tot 20% gedaald.
Deze onderzoeken benadrukken de omvang van deze afname van voedingsstoffen door de decennia heen en onderstrepen het belang van een groter bewustzijn van de voedingskwaliteit van onze hedendaagse voeding.
Een vergelijking van de huidige nutriëntenniveaus met die uit het verleden laat een zorgwekkende afname zien. Mayer (1997) [1] heeft aangetoond dat de afname van mineralen en vitamines in groenten en fruit een wijdverspreide trend is door historische gegevens te vergelijken met huidige metingen.
Zo zijn de huidige gehaltes aan calcium en magnesium in veel groenten en fruit aanzienlijk lager dan de gehaltes die enkele tientallen jaren geleden werden gemeten. Dit fenomeen kan worden verklaard door factoren zoals uitputting van de bodem en hedendaagse landbouwmethoden die opbrengst stimuleren in termen van voeding.
De vergelijkende studie benadrukt het belang van het herzien van onze voedingskeuzes en het invoeren van duurzame landbouwmethoden om deze neerwaartse trend in voeding tegen te gaan.
Bloedtesten worden vaak gebruikt om de nutriëntenniveaus bij individuen te bepalen, maar ze zijn niet altijd nauwkeurig in het vaststellen van individuele tekorten. Volgens Bhardwaj en collega's (2024) [3] is het gebruikelijk om de resultaten van bloedtesten te interpreteren aan de hand van referentiebereiken die zijn afgeleid van gemiddelden van populaties. Deze methode heeft belangrijke beperkingen, omdat deze ranges gebaseerd kunnen zijn op populaties die gevoelig zijn voor tekorten aan voedingsstoffen.
De resultaten van bloedtesten kunnen de indruk wekken dat ze normaal zijn, terwijl in werkelijkheid een aanzienlijk deel van de bevolking suboptimale niveaus van bepaalde voedingsstoffen heeft. Dit kan leiden tot verwaarlozing van tekorten en inadequaat beheer van specifieke voedingsbehoeften.
Een concreet voorbeeld van dit probleem is vitamine D, een essentieel element voor gezonde botten en een gezond immuunsysteem. Vitamine D-tekort wordt vaak onderschat door de beperkingen van bloedtests en ongeschikte referentiebereiken. Vitamine D-niveaus onder de optimale aanbevelingen worden in veel regio's waargenomen, maar deze niveaus worden vaak als 'normaal' beschouwd binnen de huidige referentiebereiken.
In de afgelopen decennia heeft onderzoek door Mayer (1997) [1], Davis et al. (2004) [2] en Bhardwaj et al. (2024) [3] een zorgwekkende achteruitgang in de voedingswaarde van groenten en fruit aan het licht gebracht. Verschillende factoren zijn verantwoordelijk voor deze afname van essentiële voedingsstoffen zoals vitaminen en mineralen, waaronder uitputting van de bodem, milieuvervuiling en industriële landbouwmethoden.
Gezien de achteruitgang in de voedingskwaliteit van voedsel kan het nuttig zijn om het gebruik van voedingssupplementen te overwegen om eventuele voedingstekorten te compenseren. Supplementen kunnen belangrijke voedingsstoffen leveren die mogelijk ontbreken in onze dagelijkse voeding als gevolg van de huidige landbouwmethoden en bodemdegradatie.
Het is echter van vitaal belang om supplementen van goede kwaliteit te kiezen en ze te gebruiken als aanvulling op een evenwichtige voeding, in plaats van als vervanging van een uitgebalanceerd voedingsplan.
Ondanks de achteruitgang in voeding is het essentieel om een gevarieerd voedingsplan van groenten en fruit te behouden. Deze voedingsmiddelen blijven een cruciale bron van voedingsstoffen, vezels en bioactieve stoffen met gezondheidsvoordelen.
Regelmatige consumptie van groenten en fruit kan helpen om het risico op chronische ziekten te verminderen, de spijsvertering te bevorderen en het algehele welzijn te stimuleren. Het is daarom van vitaal belang om een gevarieerde en evenwichtige voeding te bevorderen, rekening te houden met de ontwikkelingen op voedingsgebied en onze voedselinname aan te passen met voedingssupplementen waar nodig.
Bronnen
[1] Mayer, A.-M. (1997). Historical changes in the mineral content of fruits and vegetables. British Food Journal, 99(6), 207-211.
[2] Davis, D. R., Epp, M. D., & Riordan, H. D. (2004). Changes in USDA food composition data for 43 garden crops, 1950 to 1999. Journal of the American College of Nutrition, 23(6), 669-682.
[3] Bhardwaj, R. L., Parashar, A., Parewa, H. P., & Vyas, L. (2024). An alarming decline in the nutritional quality of foods: the biggest challenge for future generations' health. Foods, 13(3), 877.